Urodził się w 1948 w Toruniu. W 1975 ukończył studia na Politechnice Warszawskiej, ale w ich trakcie coraz bardziej rozwijał zainteresowania humanistyczne, doskonaląc m.in. zdolności rysunkowe. Równolegle zaczął też fotografować w trakcie wypraw górskich. Pierwszy duży cykl jego fotografii Galicja zaczął powstawać, gdy po studiach przez pewien czas mieszkał w Ropczycach k/Rzeszowa. Wkrótce przeprowadził się do Tych, gdzie w latach 1978-1980 miał miejsce najbardziej intensywny okres jego działalności fotograficznej. Głównym tematem jego fotografii stał się przemysłowy krajobraz Górnego Śląska i mieszkający tam ludzie. Starał się wypracować własny styl takich fotografii, będąc świadomym bogactwa wzorów stworzonych w tej tematyce przez takich śląskich fotografów jak Edward Poloczek czy Andrzej Koniakowski. W Tychach zetknął się z Mieczysławem Wielomskim, który założył tam bardzo aktywny w drugiej połowie lat 1970-tych fotograficzny klub „Kron” i został jego członkiem, obok Tadeusza Kluby i Krzysztofa Pileckiego.
Michał Cała szybko zyskał uznanie dzięki pracom o wyrazistej, uporządkowanej formie i przemyślanej ekspresji estetycznej. W swoich fotografiach podkreślał najbardziej charakterystyczne cechy krajobrazu wypełnionego przemysłowymi instalacjami, hałdami, ściekami i typowymi dla Śląska osiedlami robotniczymi. W takim otoczeniu ukazywał też ludzi, których życie zostało tam uformowane. Mimo katastroficznych akcentów wynikających z widocznej degradacji środowiska, te fotografie przyciągają uwagę specyficzną elegancją wynikającą z ich uporządkowanej i logicznej formy. Najczęściej oddziaływają one współgraniem kilku planów o wyraźnie podkreślonej strukturze tworzącej przekonywującą narrację wizualną opartą na estetyce czarno-białej fotografii.Takie połączenie walorów dokumentalnych i kreatywności, które pozwala szybko zidentyfikować autorską przynależność tych prac, sprawiło, że Michał Cała szybko zyskał renomę. W latach 1979 i 1983 otrzymał Grand Prix na Biennale Krajobrazu Polskiego w Kielcach, a w 1983 został też członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Po pierwszej wystawie indywidualnej Pejzaż polski (Tychy 1978) miał serię pokazów fotografii o tematyce Śląska w latach 1980-tych, które ponownie wzbudziły zainteresowanie począwszy od albumu Śląsk wydanego w Bielsku-Białej w 1996 i wystawy tamże w 1999, a następnie w Muzeum Śląskim w Katowicach (2002). W latach 2002-2006 Michał Cała współpracował z prestiżową galerią Zderzak w Krakowie czego efektem było wydanie w 2006 albumu Śląsk obejmującego czarno-białe fotografie z lat 1970-tych. Kolejnym ważnym wydarzeniem była wystawa w Muzeum Śląskim w Katowicach w 2009 Śląskie inspiracje krajobrazowe. Michał Cała i Edward Poloczek. Fotografie.
Michał Cała kontynuował też cykl „Galicja”, który pokazał na indywidualnych wystawach w Zamościu i Bielsku-Białej w 1993, a także w Jastrzębiu Zdroju w 1998. W 2016 Muzeum Historii Fotografii w Krakowie zorganizowało indywidualną wystawę Michała Cały Śląsk i Galicja wraz z albumową publikacją. Kontynuacji doczekała się też jego fascynacja górami z czasów studenckich. W latach dwutysięcznych ukazała się seria jego fotograficznych albumów poświęconych polskim górom, głównie Beskidom, ale także Karkonoszom. Wiodącą publikacją z tej serii są Góry Polski. W tej tematyce posługuje się fotografią barwną, w odróżnieniu od wcześniejszych „śląskich” tematów. O międzynarodowym uznaniu dla jego fotografii świadczy udział w międzynarodowych festiwalach fotografii, jak i wystawy indywidualne w ostatnich latach w MMX Gallery w Londynie (2017) czy Blue Sky Gallery w Portland, USA (2018). Michał Cała mieszka obecnie w Bielsku-Białej.
dr Adam Sobota
GALERIA
 |
 |
 |
 |
 |
 |
ZAPOWIEDŹ - MICHAŁ CAŁA